Daar is hij dan.
De stip aan de horizon.

Een klein stipje weliswaar,
maar het is een stip.

Die voor velen zo welkom was.
En voor sommigen nog te ver weg zal blijken.

De laatste dag van een normaal leven lijkt al lang geleden,
al is de herinnering nog zo vers als een net gebakken brood.

Het gemis van, en verlangen naar,
groeit meer elke dag.

Koekjes en koffie,
bij oma.

De geur van bier,
plakkend aan de bar.

Die arm om je heen,
van een vriend.

Maar dat kleine stipje,
is ook hoop…

W.B.